Historia Osieka od XIX wieku
Jednym z ciekawszych epizodów w historii miejscowości należy pobyt niewielkiego (około 20 osób) oddziału polskich ułanów którzy w nocy z 19 na 20.II.1813 r. zostali wzięci do niewoli przez podjazd kozacki pułkownika Orłowa. Według współczesnej „Schlesische Privilegierte Zeitung” dowódca rosyjski wydał Polakom przepustki z nakazem wolnego powrotu do domów.
Układ wsi na niemieckiej mapie powiatu lubińskiego z 1935 roku.
Do połowy XIX wieku zachodzące na przestrzeni wieków przemiany polityczne w niewielkim stopniu, a może i w ogóle nie miały wpływu na codzienne życie zwykłych mieszkańców wsi. Głównym ich zajęciem była hodowla zwierząt oraz uprawa roli. Zakres prac polowych wyznaczały pory roku. Najtrudniejszym okresem była wczesna wiosna tzw. przednówek, gdy wysiewano resztki żyta i owsa, a spichlerze świeciły pustką i do chłopskich zagród często zaglądał głód. Dla odmiany najlepszą porą była jesień, czas zbiorów, obfitości i świętowania. Praca rolników była ciężka, zaczynała się przed świtem, a kończyła po zachodzie słońca. Dlatego też uroczyście obchodzono wszelkie święta kościelne.
Po zwycięskich dla Prus wojnach z Danią (1864), Austrią (1866) i Francją (1870 - 1871) dotychczasowe, samodzielne państewka niemieckie zostały zjednoczone, oczywiście pod naciskiem i przewodnictwem Prus. Powstało jedno zjednoczone państwo narodowe - Cesarstwo Niemiec (Deutsches Kaiserreich, Deutsches Reich). W tej nowej sytuacji rząd niemiecki czynił wszelkie starania aby umocnić patriotyczno-nacjonalistyczną więź obywateli. Powstawały różne instytucje i stowarzyszenia o charakterze religijnym, społecznym i towarzyskim, zazwyczaj jednak wszystkie one miały podłoże patriotyczno-nacjonalistyczne.
Chór kościelny z Osieka w 1942 roku. Od lewej stoją: Bruno Kaulisch, Herr Sucker, Max Post, Elli Scholz, Ella Weiß, Emma Kadenbach, Ms Bernert, Hildegard Talke, Menzel, Frieda Kleinert, kantor Hermann Blümel, Käte Talke, Friedel Peukert, Hildegarda Grosser, żona Biały, Marta Biessel, Pani Schönfeld, Pani Blümel, Rudolf Grosser, Reinhold Grosser.
Dużym powodzeniem cieszyła się piekarnia Alwina Talke. Znana była w całym regionie lubińskim ze swojego pysznego wiejskiego chleba. Od 1939 roku pieczono go w piekarni parowej, którą uruchomiono przy wodnym młynie.
Do czasu otwarcia filii piekarni Talkego w Legnicy chleb do tego miasta codziennie dowożono z Osieka takim samochodem.
Gospoda Stachesa około 1900 roku.
Na tej przedwojennej karcie pocztowej ukazane są: o góry od lewej - sklep Nerilicha, pałac; na dole - dwa ujęcia głównej drogi wiejskiej z kościołem w tle.